Λέμφωμα

Ως Λέμφωμα αποκαλείται η νεοπλασματική νόσος του λεμφικού συστήματος.
Λεμφικό σύστημα ονομάζεται το σύνολο των αγγείων στον οργανισμό, που άγει το πλεονασματικό μεσοκυττάριο υγρό από τους ιστούς στο καρδιαγγειακό σύστημα, αλλά και βοηθά στην άμυνα του οργανισμού, καταστρέφοντας παθογόνους μικροοργανισμούς και καρκινικά κύτταρα. Το λεμφικό σύστημα αποτελείται  από τη λέμφο, τα λεμφαγγεία και τους λεμφαδένες.
Εντός του δικτύου των λεμφαγγείων κυκλοφορεί η λέμφος, ένα υγρό άχρωμο, το οποίο εμπεριέχει τα λεμφοκύτταρα, τα λευκά δηλαδή αιμοσφαίρια του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού μας. Οι λεμφαδένες ή τα λεμφογάγγλια, που εντοπίζονται σε διάφορα σημεία του σώματός μας, όπως στις μασχάλες, στον θώρακα, στην κοιλιά, στον τράχηλο φιλτράρουν κατ' ουσίαν τη λέμφο, διαδικασία που είναι ιδιαίτερα σημαντική σε περιπτώσεις λοιμώξεων.
Επίσης στο λεμφικό σύστημα ανήκουν και οι αμυγδαλές, ο μυελός των οστών, ο σπλήνας και ο θύμος αδένας, ένας σημαντικός αδένας του ανοσοποιητικού μας συστήματος, που εντοπίζεται στο πρόσθιο μεσοθωράκιο τμήμα του ανθρώπινου οργανισμού πίσω από το στέρνο και μπροστά από την καρδιά.
Το λέμφωμα, που αποτελεί ένα τύπο καρκίνου, εκδηλώνεται στον οργανισμό όταν ένα λεμφοκύτταρο αρχίσει να πολλαπλασιάζεται μη φυσιολογικά, με τρόπο ανεξέλεγκτο, καθιστάμενο ως εκ τούτου καρκινικό. Αυτή η μη φυσιολογική εξέλιξη του κυττάρου μπορεί να σημειωθεί σε οποιοδήποτε σημείο του οργανισμού υπάρχει λεμφικός ιστός και εν συνεχεία να επεκταθεί οπουδήποτε στο σώμα του πάσχοντος.
Αν και τα ακριβή αίτια της νόσου είναι αδιευκρίνιστα, έχουν επιστημονικά εντοπιστεί προδιαθεσιακοί παράγοντες κάποιων μορφών της νόσου. Για παράδειγμα ομάδες υψηλού κινδύνου για την εκδήλωση της νόσου, θεωρούνται όσοι βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή, λόγω άλλης ασθένειας, όπως για παράδειγμα  οι πάσχοντες από AIDS, ή όσοι έχουν προσβληθεί από ιούς όπως ο Epstein-Bar ή ο HTLV-1. Η έκθεση εξάλλου σε χημικούς παράγοντες, όπως διαλύτες, εντομοκτόνα κλπ συμβάλλει αιτιωδώς στην εκδήλωση της νόσου.
Οι κύριες μορφές της νόσου διακρίνονται σε Ηodgkin και μη  Ηodgkin και η διάκρισή τους βασίζεται στην παρουσία ή μη αντίστοιχα του ανώμαλου κυττάρου “ Reed-sternberg”.
Τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου, που ωθούν τον πάσχοντα να αναζητήσει ιατρική συμβουλή είναι η διόγκωση ενός ή περισσοτέρων λεμφαδένων, η νυχτερινή εφίδρωση, η δεκατική πυρετική εκδήλωση, το αίσθημα κόπωσης καθώς και ο έντονος κνησμός.
Με δεδομένο ότι τα συμπτώματα αυτά είναι κοινότυπα και απαντώνται και σε απλές ασθένειες εναπόκειται στην εξειδικευμένη επιστημονική γνώμη του θεράποντος ιατρού η περαιτέρω διερεύνηση, με μία πιθανή βιοψία από τον διογκωμένο λεμφαδένα, αιματολογικές εξετάσεις, ή και τομογραφίες, μέσω των οποίων θα εντοπιστεί, θα κατηγοριοποιηθεί και θα σταδιοποηθεί η νόσος.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η αντιμετώπιση και η θεραπεία του λεμφώματος, αποτελεί σημαντική νίκη στον πόλεμο κατά του καρκίνου, καθώς το λέμφωμα αποτελεί δυνητικά και υπό προϋποθέσεις ιάσιμη νόσο.
Οι θεραπευτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν ακτινοθεραπείες ή χημειοθεραπείες, ή και συνδυασμό τους.  Υπό ειδικές συνθήκες η θεραπεία μπορεί να συμπληρωθεί με χειρουργική επέμβαση ή σε περιπτώσεις υποτροπιάζοντος κακοήθους λεμφώματος και με μεταμόσχευση μυελού των οστών ή θεραπείες ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσω χορήγησης ανοσοτροποποιητικών παραγόντων.
Παρά τις παρενέργειες των θεραπειών που διαθέτει σήμερα η επιστήμη, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι τα ποσοστά επιβίωσης πασχόντων από λέμφωμα είναι ικανοποιητικά, ιδιαίτερα για τη νόσο Ηodgkin, αλλά και για τα κακοήθη λεμφώματα, γεγονός που οπλίζει πάσχοντες και μη με δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον.